праіснава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праісную́ праіснуё́м
2-я ас. праіснуе́ш праіснуяце́
3-я ас. праіснуе́ праісную́ць
Прошлы час
м. праіснава́ў праіснава́лі
ж. праіснава́ла
н. праіснава́ла
Загадны лад
2-я ас. праісну́й праісну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час праіснава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)