праінтанава́ць
‘прамовіць з пэўнай інтанацыяй што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| праінтану́ю | праінтану́ем | |
| праінтану́еш | праінтану́еце | |
| праінтану́е | праінтану́юць | |
| Прошлы час | ||
| праінтанава́ў | праінтанава́лі | |
| праінтанава́ла | ||
| праінтанава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| праінтану́й | праінтану́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| праінтанава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)