праімча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праімчу́ праімчы́м
2-я ас. праімчы́ш праімчыце́
3-я ас. праімчы́ць праімча́ць
Прошлы час
м. праімча́ў праімча́лі
ж. праімча́ла
н. праімча́ла
Загадны лад
2-я ас. праімчы́ праімчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час праімча́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)