прашы́каць

‘растраціць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прашы́каю прашы́каем
2-я ас. прашы́каеш прашы́каеце
3-я ас. прашы́кае прашы́каюць
Прошлы час
м. прашы́каў прашы́калі
ж. прашы́кала
н. прашы́кала
Загадны лад
2-я ас. прашы́кай прашы́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прашы́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)