прачу́хаць
‘працверазіць каго-небудзь, што-небудзь; прайсці пэўны час або пэўную адлегласць (кіламетр) і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прачу́хаю | прачу́хаем | |
| прачу́хаеш | прачу́хаеце | |
| прачу́хае | прачу́хаюць | |
| Прошлы час | ||
| прачу́хаў | прачу́халі | |
| прачу́хала | ||
| прачу́хала | ||
| Загадны лад | ||
| прачу́хай | прачу́хайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прачу́хаўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)