прапра́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапра́жу прапра́жым
2-я ас. прапра́жыш прапра́жыце
3-я ас. прапра́жыць прапра́жаць
Прошлы час
м. прапра́жыў прапра́жылі
ж. прапра́жыла
н. прапра́жыла
Загадны лад
2-я ас. прапра́ж прапра́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час прапра́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)