прапо́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прапо́кне прапо́кнуць
Прошлы час
м. прапо́кнуў прапо́кнулі
ж. прапо́кнула
н. прапо́кнула
Дзеепрыслоўе
прош. час прапо́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)