прапаве́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прапаве́днік прапаве́днікі
Р. прапаве́дніка прапаве́днікаў
Д. прапаве́дніку прапаве́днікам
В. прапаве́дніка прапаве́днікаў
Т. прапаве́днікам прапаве́днікамі
М. прапаве́дніку прапаве́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)