прамычэ́ць
‘мыкнуць (пра карову); неразборліва прамовіць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прамычу́ | прамычы́м | |
| прамычы́ш | прамычыце́ | |
| прамычы́ць | прамыча́ць | |
| Прошлы час | ||
| прамычэ́ў | прамычэ́лі | |
| прамычэ́ла | ||
| прамычэ́ла | ||
| Загадны лад | ||
| прамычы́ | прамычы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прамычэ́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)