прамча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамчу́ прамчы́м
2-я ас. прамчы́ш прамчыце́
3-я ас. прамчы́ць прамча́ць
Прошлы час
м. прамча́ў прамча́лі
ж. прамча́ла
н. прамча́ла
Загадны лад
2-я ас. прамчы́ прамчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прамча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)