прамаўча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамаўчу́ прамаўчы́м
2-я ас. прамаўчы́ш прамаўчыце́
3-я ас. прамаўчы́ць прамаўча́ць
Прошлы час
м. прамаўча́ў прамаўча́лі
ж. прамаўча́ла
н. прамаўча́ла
Загадны лад
2-я ас. прамаўчы́ прамаўчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прамаўча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)