праматы́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праматы́чу праматы́чым
2-я ас. праматы́чыш праматы́чыце
3-я ас. праматы́чыць праматы́чаць
Прошлы час
м. праматы́чыў праматы́чылі
ж. праматы́чыла
н. праматы́чыла
Загадны лад
2-я ас. праматы́ч праматы́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час праматы́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)