прамару́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прамару́джванне | |
| прамару́джвання | |
| прамару́джванню | |
| прамару́джванне | |
| прамару́джваннем | |
| прамару́джванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)