прамару́джанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прамару́джанне
Р. прамару́джання
Д. прамару́джанню
В. прамару́джанне
Т. прамару́джаннем
М. прамару́джанні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)