прамарне́ць

‘згібець, заняпасці’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамарне́ю прамарне́ем
2-я ас. прамарне́еш прамарне́еце
3-я ас. прамарне́е прамарне́юць
Прошлы час
м. прамарне́ў прамарне́лі
ж. прамарне́ла
н. прамарне́ла
Загадны лад
2-я ас. прамарне́й прамарне́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прамарне́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)