прамаку́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прамаку́тнік прамаку́тнікі
Р. прамаку́тніка прамаку́тнікаў
Д. прамаку́тніку прамаку́тнікам
В. прамаку́тнік прамаку́тнікі
Т. прамаку́тнікам прамаку́тнікамі
М. прамаку́тніку прамаку́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)