пракуро́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пракуро́р пракуро́ры
Р. пракуро́ра пракуро́раў
Д. пракуро́ру пракуро́рам
В. пракуро́ра пракуро́раў
Т. пракуро́рам пракуро́рамі
М. пракуро́ру пракуро́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)