пракульгі́чыць
‘прайсці, кульгаючы, кульгічыць пэўную адлегласць’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пракульгі́чу | пракульгі́чым | |
| пракульгі́чыш | пракульгі́чыце | |
| пракульгі́чыць | пракульгі́чаць | |
| Прошлы час | ||
| пракульгі́чыў | пракульгі́чылі | |
| пракульгі́чыла | ||
| пракульгі́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| пракульгі́ч | пракульгі́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пракульгі́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)