пракулдыя́чыць
‘невыразна прамовіць што-небудзь і без прамога дапаўнення (поп кулдыячыў, як індык)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пракулдыя́чу | пракулдыя́чым | |
| пракулдыя́чыш | пракулдыя́чыце | |
| пракулдыя́чыць | пракулдыя́чаць | |
| Прошлы час | ||
| пракулдыя́чыў | пракулдыя́чылі | |
| пракулдыя́чыла | ||
| пракулдыя́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| пракулдыя́ч | пракулдыя́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пракулдыя́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)