праку́днічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| праку́днічанне | |
| праку́днічання | |
| праку́днічанню | |
| праку́днічанне | |
| праку́днічаннем | |
| праку́днічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)