праку́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праку́днік праку́днікі
Р. праку́дніка праку́днікаў
Д. праку́дніку праку́днікам
В. праку́дніка праку́днікаў
Т. праку́днікам праку́днікамі
М. праку́дніку праку́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)