праку́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. праку́да праку́ды
Р. праку́ды праку́д
Д. праку́дзе праку́дам
В. праку́ду праку́д
Т. праку́дай
праку́даю		 праку́дамі
М. праку́дзе праку́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)