пракліна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| пракліна́нне | пракліна́нні | |
| пракліна́ння | пракліна́нняў | |
| пракліна́нню | пракліна́нням | |
| пракліна́нне | пракліна́нні | |
| пракліна́ннем | пракліна́ннямі | |
| пракліна́нні | пракліна́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)