прагірчэ́ць

‘прабурчаць (пра сабаку)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагірчу́ прагірчы́м
2-я ас. прагірчы́ш прагірчыце́
3-я ас. прагірчы́ць прагірча́ць
Прошлы час
м. прагірчэ́ў прагірчэ́лі
ж. прагірчэ́ла
н. прагірчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. прагірчы́ прагірчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагірчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)