прагырчэ́ць

‘прарыкаць (пра сабаку)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагырчу́ прагырчы́м
2-я ас. прагырчы́ш прагырчыце́
3-я ас. прагырчы́ць прагырча́ць
Прошлы час
м. прагырчэ́ў прагырчэ́лі
ж. прагырчэ́ла
н. прагырчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. прагырчы́ прагырчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагырчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)