прагучэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прагучы́ць прагуча́ць
Прошлы час
м. прагучэ́ў прагучэ́лі
ж. прагучэ́ла
н. прагучэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прагучэ́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)