прагуча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прагучы́ць прагуча́ць
Прошлы час
м. прагуча́ў прагуча́лі
ж. прагуча́ла
н. прагуча́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прагуча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)