прагурча́ць
‘прабурчаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прагурчу́ | прагурчы́м | |
| прагурчы́ш | прагурчыце́ | |
| прагурчы́ць | прагурча́ць | |
| Прошлы час | ||
| прагурча́ў | прагурча́лі | |
| прагурча́ла | ||
| прагурча́ла | ||
| Загадны лад | ||
| прагурчы́ | прагурчы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прагурча́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)