прагні́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прагніе́ прагнію́ць
Прошлы час
м. прагні́ў прагнілі́
ж. прагніла́
н. прагніло́
Дзеепрыслоўе
прош. час прагні́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)