прагарчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прагарчэ́е прагарчэ́юць
Прошлы час
м. прагарчэ́ў прагарчэ́лі
ж. прагарчэ́ла
н. прагарчэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час прагарчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)