правапарушэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. правапарушэ́нне правапарушэ́нні
Р. правапарушэ́ння правапарушэ́нняў
Д. правапарушэ́нню правапарушэ́нням
В. правапарушэ́нне правапарушэ́нні
Т. правапарушэ́ннем правапарушэ́ннямі
М. правапарушэ́нні правапарушэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)