праба́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| праба́чанне | праба́чанні | |
| праба́чання | праба́чанняў | |
| праба́чанню | праба́чанням | |
| праба́чанне | праба́чанні | |
| праба́чаннем | праба́чаннямі | |
| праба́чанні | праба́чаннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)