праарфо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. праарфо́ўваю праарфо́ўваем
2-я ас. праарфо́ўваеш праарфо́ўваеце
3-я ас. праарфо́ўвае праарфо́ўваюць
Прошлы час
м. праарфо́ўваў праарфо́ўвалі
ж. праарфо́ўвала
н. праарфо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. праарфо́ўвай праарфо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час праарфо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)