поўнапрывадны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. поўнапрывадны́ поўнапрывадна́я поўнапрывадно́е поўнапрывадны́я
Р. поўнапрывадно́га поўнапрывадно́й
поўнапрывадно́е		 поўнапрывадно́га поўнапрывадны́х
Д. поўнапрывадно́му поўнапрывадно́й поўнапрывадно́му поўнапрывадны́м
В. поўнапрывадны́ (неадуш.)
поўнапрывадно́га (адуш.)		 поўнапрывадну́ю поўнапрывадно́е поўнапрывадны́я (неадуш.)
поўнапрывадны́х (адуш.)
Т. поўнапрывадны́м поўнапрывадно́й
поўнапрывадно́ю		 поўнапрывадны́м поўнапрывадны́мі
М. поўнапрывадны́м поўнапрывадно́й поўнапрывадны́м поўнапрывадны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)