поўнакампле́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. поўнакампле́ктны поўнакампле́ктная поўнакампле́ктнае поўнакампле́ктныя
Р. поўнакампле́ктнага поўнакампле́ктнай
поўнакампле́ктнае		 поўнакампле́ктнага поўнакампле́ктных
Д. поўнакампле́ктнаму поўнакампле́ктнай поўнакампле́ктнаму поўнакампле́ктным
В. поўнакампле́ктны (неадуш.)
поўнакампле́ктнага (адуш.)		 поўнакампле́ктную поўнакампле́ктнае поўнакампле́ктныя (неадуш.)
поўнакампле́ктных (адуш.)
Т. поўнакампле́ктным поўнакампле́ктнай
поўнакампле́ктнаю		 поўнакампле́ктным поўнакампле́ктнымі
М. поўнакампле́ктным поўнакампле́ктнай поўнакампле́ктным поўнакампле́ктных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)