поўнагало́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. поўнагало́сны поўнагало́сная поўнагало́снае поўнагало́сныя
Р. поўнагало́снага поўнагало́снай
поўнагало́снае		 поўнагало́снага поўнагало́сных
Д. поўнагало́снаму поўнагало́снай поўнагало́снаму поўнагало́сным
В. поўнагало́сны (неадуш.)
поўнагало́снага (адуш.)		 поўнагало́сную поўнагало́снае поўнагало́сныя (неадуш.)
поўнагало́сных (адуш.)
Т. поўнагало́сным поўнагало́снай
поўнагало́снаю		 поўнагало́сным поўнагало́снымі
М. поўнагало́сным поўнагало́снай поўнагало́сным поўнагало́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)