по́сніца
‘жанчына, якая прытрымліваецца посту’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| по́сніца | по́сніцы | |
| по́сніцы | по́сніц | |
| по́сніцы | по́сніцам | |
| по́сніцу | по́сніц | |
| по́сніцай по́сніцаю |
по́сніцамі | |
| по́сніцы | по́сніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)