полісемі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. полісемі́чны полісемі́чная полісемі́чнае полісемі́чныя
Р. полісемі́чнага полісемі́чнай
полісемі́чнае		 полісемі́чнага полісемі́чных
Д. полісемі́чнаму полісемі́чнай полісемі́чнаму полісемі́чным
В. полісемі́чны (неадуш.)
полісемі́чнага (адуш.)		 полісемі́чную полісемі́чнае полісемі́чныя (неадуш.)
полісемі́чных (адуш.)
Т. полісемі́чным полісемі́чнай
полісемі́чнаю		 полісемі́чным полісемі́чнымі
М. полісемі́чным полісемі́чнай полісемі́чным полісемі́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)