плюхчэ́ць

‘ісці, падаць моцна ці на працягу доўгага часу (пра дождж, град, снег)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. плюхчы́ць плюхча́ць
Прошлы час
м. плюхчэ́ў плюхчэ́лі
ж. плюхчэ́ла
н. плюхчэ́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час плюхчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)