плюскано́сыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
плюскано́сыя | |
плюскано́сых | |
плюскано́сым | |
плюскано́сыя | |
плюскано́сымі | |
плюскано́сых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)