плю́с

‘матэматычны знак; дадатны бок, перавага’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плю́с плюсы́
Р. плю́са плюсо́ў
Д. плю́су плюса́м
В. плю́с плюсы́
Т. плю́сам плюса́мі
М. плю́се плюса́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)