пламбіро́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
пламбіро́ўшчык | пламбіро́ўшчыкі | |
пламбіро́ўшчыка | пламбіро́ўшчыкаў | |
пламбіро́ўшчыку | пламбіро́ўшчыкам | |
пламбіро́ўшчыка | пламбіро́ўшчыкаў | |
пламбіро́ўшчыкам | пламбіро́ўшчыкамі | |
пламбіро́ўшчыку | пламбіро́ўшчыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)