першапрычы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. першапрычы́нны першапрычы́нная першапрычы́ннае першапрычы́нныя
Р. першапрычы́ннага першапрычы́ннай
першапрычы́ннае		 першапрычы́ннага першапрычы́нных
Д. першапрычы́ннаму першапрычы́ннай першапрычы́ннаму першапрычы́нным
В. першапрычы́нны (неадуш.)
першапрычы́ннага (адуш.)		 першапрычы́нную першапрычы́ннае першапрычы́нныя (неадуш.)
першапрычы́нных (адуш.)
Т. першапрычы́нным першапрычы́ннай
першапрычы́ннаю		 першапрычы́нным першапрычы́ннымі
М. першапрычы́нным першапрычы́ннай першапрычы́нным першапрычы́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)