першакрыні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. першакрыні́ца першакрыні́цы
Р. першакрыні́цы першакрыні́ц
Д. першакрыні́цы першакрыні́цам
В. першакрыні́цу першакрыні́цы
Т. першакрыні́цай
першакрыні́цаю		 першакрыні́цамі
М. першакрыні́цы першакрыні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)