перамо́віць

‘перамовіцца з кім-небудзь; перагаварыць што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра каго-небудзь, што-небудзь, аб кім-небудзь, чым-небудзь); пагаварыць даўжэй, больш за іншых, прымусіць замоўкнуць іншых (перамовіць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перамо́ўлю перамо́вім
2-я ас. перамо́віш перамо́віце
3-я ас. перамо́віць перамо́вяць
Прошлы час
м. перамо́віў перамо́вілі
ж. перамо́віла
н. перамо́віла
Загадны лад
2-я ас. перамо́ў перамо́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час перамо́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)