перако́ранне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| перако́ранне | |
| перако́рання | |
| перако́ранню | |
| перако́ранне | |
| перако́раннем | |
| перако́ранні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)