перабедкава́ць

‘перажыць бяду, няшчасце’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабядку́ю перабядку́ем
2-я ас. перабядку́еш перабядку́еце
3-я ас. перабядку́е перабядку́юць
Прошлы час
м. перабедкава́ў перабедкава́лі
ж. перабедкава́ла
н. перабедкава́ла
Загадны лад
2-я ас. перабядку́й перабядку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перабедкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)