пе́кнуць

‘стукнуць каго-небудзь чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пе́кну пе́кнем
2-я ас. пе́кнеш пе́кнеце
3-я ас. пе́кне пе́кнуць
Прошлы час
м. пе́кнуў пе́кнулі
ж. пе́кнула
н. пе́кнула
Загадны лад
2-я ас. пе́кні пе́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час пе́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)