паўнацэ́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнацэ́нны паўнацэ́нная паўнацэ́ннае паўнацэ́нныя
Р. паўнацэ́ннага паўнацэ́ннай
паўнацэ́ннае		 паўнацэ́ннага паўнацэ́нных
Д. паўнацэ́ннаму паўнацэ́ннай паўнацэ́ннаму паўнацэ́нным
В. паўнацэ́нны (неадуш.)
паўнацэ́ннага (адуш.)		 паўнацэ́нную паўнацэ́ннае паўнацэ́нныя (неадуш.)
паўнацэ́нных (адуш.)
Т. паўнацэ́нным паўнацэ́ннай
паўнацэ́ннаю		 паўнацэ́нным паўнацэ́ннымі
М. паўнацэ́нным паўнацэ́ннай паўнацэ́нным паўнацэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)