паўнамо́цны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнамо́цны паўнамо́цная паўнамо́цнае паўнамо́цныя
Р. паўнамо́цнага паўнамо́цнай
паўнамо́цнае		 паўнамо́цнага паўнамо́цных
Д. паўнамо́цнаму паўнамо́цнай паўнамо́цнаму паўнамо́цным
В. паўнамо́цны (неадуш.)
паўнамо́цнага (адуш.)		 паўнамо́цную паўнамо́цнае паўнамо́цныя (неадуш.)
паўнамо́цных (адуш.)
Т. паўнамо́цным паўнамо́цнай
паўнамо́цнаю		 паўнамо́цным паўнамо́цнымі
М. паўнамо́цным паўнамо́цнай паўнамо́цным паўнамо́цных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)